Leestijd: 3-4 minuten – geschreven door Floor
Een paar dagen voor mijn training bij Motomichi Anno Sensei heb ik pelgrimsroutes gelopen van Kumano Kodo in Wakayama Prefecture. Deze routes waren ooit heilige tochten voor keizers, samoerai en ook voor de grondlegger van Aikido, Morihei Ueshiba (O Sensei). Ik was nieuwsgierig geworden naar Kumano Kodo door het boek ‘Journey to the Heart of Aikido’ van Linda Holiday. Het boek vertelt over haar ervaring met het beoefenen van Aikido in Japan, de geschiedenis van Aikido en gaat daarnaast vooral over de filosofie en lessen van Anno Sensei.
Tijdens mijn pelgrimage op de Nakahechiroute trad ik in de voetsporen van O Sensei. Ik wandelde langs Shinto heiligdommen en bezocht de historische Kumano Juku Dojo in Shingu waar hij vaak les gaf. Ook bezocht ik Tanabe, O Sensei’s laatste rustplaats en geboortestad. In Tanabe staat een Aikido monument en een prachtig standbeeld van de grondlegger. (Update 25 augustus 2020: toen ik het standbeeld bezocht lag het Ogigahama Park overhoop, nu weet ik waarom. Er werd een budo complex gebouwd! In het gebouw vind je nu een speciale ‘memorial hall’, opgedragen aan Morihei Ueshiba “O Sensei”.) Een kleinere versie van dit standbeeld heb ik zowel in de Kumano Juku Dojo zien staan als in de Hombu Dojo in Tokyo. Ik buig dagelijks naar het portret van O Sensei, maar het was uniek om te ervaren dat op plekken als in de Hombu Dojo, bij Anno Sensei en de Kumano Juku Dojo de filosofie en ziel van O Sensei nog volop in leven is! Er wordt hard gewerkt om traditioneel Aikido te behouden en ik heb veel respect voor iedereen die daaraan bijdraagt.
Kumano Juku Dojo in Shingu
Aikido in Kumano bij Motomichi Anno Sensei
Na drie inspirerende dagen en een rustdag wachtte de Amerikaanse John mij de volgende ochtend (5:15) op bij de FamilyMart in Shingu. Het was nog stil op straat, samen fietsten we naar de Funada Dojo van Anno Sensei. John vertelde met enthousiasme over zijn leven in Japan en het beoefenen van Aikido bij Anno Sensei. Het voelde bijna fictief dat ik onderweg was naar een oud-leerling van O Sensei en een ‘karakter’ uit het boek van Linda Holiday, terwijl de martial art Aikido helemaal niet zo oud is (ontwikkeld in het begin van de 20e eeuw)!
Kumano Funada Dojo van Motomichi Anno Sensei
Na een fietstocht van 20 minuten kwamen we aan bij de Funada Dojo. John wees mij bij binnenkomst naar een doorgang richting de toiletten waar ik mij kon omkleden. Hij excuseerde zich dat er geen afgeschermde kleedruimte voor vrouwen was, ik hoefde niet bang te zijn dat er iemand langs zou lopen. ‘No worries, i’ll be fine.’
De Training
Om 5:50 kwam Anno Sensei (89 jaar) de dojo binnen lopen, ik groette hem tweemaal volgens dojo-etiquette. Sensei kleedde zich om op de tatami (mat) en kreeg hulp van een leerling. Ik vond dit mooi om te zien en het gaf meteen soort ‘familie gevoel’. Direct nadat hij was omgekleed begonnen we met de warming-up. Een frisse lucht waaide vanuit de bergen de dojo binnen, ik concentreerde mij op het hier en nu.
De groep leerlingen was klein en daarom oefenden we technieken met aanvallen van meerdere personen. Ik heb dit nog niet zo vaak gedaan, dus ik viel direct met mijn neus in de boter. Anno Sensei gaf ons vanuit zijn stoel aan de zijkant van de mat instructies. Hij gebruikte soms een metafoor om de uitvoering van technieken beter te kunnen begrijpen. John vertaalde wat Sensei vertelde, ik heb onthouden dat we een bepaalde techniek als het uitklappen van een paraplu moesten inbeelden. De ‘energie’ die vrijkomt bij het openen van de paraplu is vergelijkbaar met de samenvloeiende of samensmeltende energie van jou en de aanvaller. Het is de bedoeling dat je deze energie meeneemt in je beweging en daarmee in contact blijft.
Groepsfoto na de training bij Anno Sensei, in Japan
Ik heb het gevoel wel ervaren, maar het was een uitdaging om er te komen. De technieken worden in een andere vorm uitgevoerd, maar ik begreep de essentie ervan. Vreemd genoeg realiseerde ik mij later dat ik tijdens de 2,5 uur durende training bezig was geweest met het vormen van een eenheid met mijn aanvaller, het zuiveren van mijn hart en openen van mijn ziel. Het kwartje viel toen Anno Sensei na de training tegen mij zei dat hij een puur en open hart bij mij zag. Wauw, dat was mooi om te horen!
Verbinding
Niet iedereen is op zoek naar zuivering of verbinding, maar je werkt bij met het beoefenen van Aikido er (stiekem) wel naar toe. Of je dit nu als een logica ziet of een spirituele kant van de krijgskunst, that’s up to you. Voor mij was deze ervaring bij Anno Sensei een eye-opener. Het is alsof er een nieuwe fase begint. Ik word steeds vaardiger met de Aikido-technieken en daarom is er nu meer ruimte om te focussen op andere zaken, waaronder mijn houding en de verbinding tussen lichaam en geest. Deze verbinding is voor mij belangrijk om bij mijzelf te blijven. Niet alleen tijdens het beoefenen van Aikido, maar ook in het dagelijks leven om met stress & overprikkeling om te gaan.
Anno Sensei had de energie om even met mij & zijn leerlingen te trainen.
Helemaal ‘zen’ terug in Tokyo voelde mijn training in de Hombu Dojo compleet anders dan de keren ervoor. Misschien omdat ik gewend was aan het trainen van Aikido in Japan, of omdat ik met meer bewustzijn aan het trainen was. De kunst is nog om Anno Sensei zijn lessen toe te passen in mijn dagelijkse trainingen. Evenals het leven zelf ook een les is. Elke dag leer ik opnieuw. Jij ook?
Motomichi Anno Sensei (8e Dan) & Floor Hannewijk (toen 1e Kyu)
Vond je het blog leuk om te lezen? Lees dan ook mijn ervaringen met Aikido in Kyoto en Tokyo. Heb je een vraag aan mij of een onderwerp waar je een blog over zou willen zien? Stuur mij een berichtje: info@iamaikidoka.com